AK Parti Sözcüsü Ömer Çelik’in 1999 yılında Gölcük’te gerçekleşen zelzelenin akabinde Yeni Şafak’ta 23 Ağustos 1999 tarihinde yazdığı “Bugün susmak…” başlıklı yazısı gündem oldu.
T24’ün aktardığına göre Merkez üssü Maraş olan 7,7 ve 7,6’lık zelzelelerin akabinde “Devletimiz arama kurtarma başta olmak üzere tüm üniteleriyle iş başındadır” açıklamasında bulunan Çelik, 99 tarihli yazısında, “Türkiye yönetilemiyor. Ve, yönetemeyen, yönetmesi mümkün olmayan bir düzeneğin yönetiyormuş üzere yapması binlerce cana mal oluyor. Şayet bugün birilerin fiyakası bozulmasın diye söylenmesi gerekenlerin ‘milli birlik ve beraberlik’ nutuklarının altında ezilmesine göz yumarsak; bugün susarsak, bu çarpık düzenek yüzünden yüzlerce insanın ebediyen susmasına ortak olmuş olacağız” sözlerini kullanmıştı.
Çelik’in yazısının tamamı şöyle:
“Depremin birinci saatlerinde ortada olmayan “devletlu” zevat, ortadan saatler geçtikten sonra her köşe başından başlarını uzatıyor. İş yapmak ismine bildikleri tek şey, açıklama yapmayı kesintisiz bir biçimde sürdürmek. Yapılan işlerin ne kadar beceriksizce yapıldığını tesbit edenlere görünürde kırgınlık tabir eden “yetkililer,” el altından da gözdağı veren bir tavrı, devletin âli menfaatlerini muhafazanın tek göstergesi üzere sunmanın çabası içindeler. Meğer tek âli toplumun hayat hakkını korumak olan devlet, tam bir şaşkınlık içine düşerek toplumu büyük bir felaketle başbaşa bıraktı. Kırılan gururunu tamir etmek tasasından arta kalan kırıntıları enkaz kaldırma ve kurtarma faaliyetlerine dönüştürmeye çalıştığında ise iş işten çoktan geçmişti…
Devletin bütün imkanlarıyla ve muvaffakiyetle olaya müdahale ettiğini söyleyen Başbakan, zelzelenin birinci saatlerinde kendi bakanlarına bile telefonla ulaşamadığını söyleyerek yetkililere radyo ve televizyon aracılığıyla talimat vermeye çalışıyordu.. Kendisine en çok gereksinim duyulduğu anda “kamu otoritesi” kapsama alanı dışına çıkmış ve yetkililer, pili bitmiş bir uzaktan kumanda aletine dönüşmüştü. Apaçık ortada olan ve karşılıkları can kaybıyla, Türkiye”nin en az yirmi yılına mal olacak mal kaybıyla ödenen ihmalleri ve beceriksizlikleri lisana getirenleri “şaibeli” duruma düşürmeye çalışmaktan diğer bir uğraşı hâlâ görünmüyor resmi sözcülerin. Kendi sorumluluğunu örtbas etmek isteyen devlet erki hâlâ sıkıntıyı mümkün olduğunca sümen altı etmeye harcıyor gücünü.
Sanki ortadaki tek sorun, milletin başbaşa kaldığı yıkımın bir ucundan devlet kurumlarına da bulaşmış olması. Güya yalnızca halkın oturduğu binalar yıkılsa ve sarsılmaz bir kudret ve eleştirilmez bir erk kaynağı üzere görünmeyi seven devlet bu felaket karşısında yara almamış olsaydı, sıkıntı kalmayacaktı. Milleti himaye edilmeye ve yol gösterilmeye muhtaç bir topluluk olarak gören devletçi bakışın rahatsız olduğu husus, aslında nitekim neyin nasıl yapılması gerektiği konusunda yol gösterilmeye muhtaç olanın devlet olduğunun ortaya çıkmış olması güya. Yoksa insanların canları niçin kurtarılmadı diye kamu otoritesini eleştirenlere ya da canları kurtarılma ihtimali olanlara bir an önce ulaşılması için seslerini yükseltenlere bu derece şiddetle karşılık verilmesinin ne manası olabilir?
Bu sarsıntıyla birlikte ortaya çıkan düzenekler ve münasebetler problemin sandığımızdan daha vahim olduğunu ortaya çıkardı. Uzun vakittir olağan hayatı olağanüstüleştirerek yaşamayı kanıksadığımız için, aşikâr ki, içine düştüğümüz kıskacın vahametini algılamakta zaafa düşmüşüz. Çok kolay fakat bir o kadar da acı olan şu: Türkiye yönetilemiyor. Ve, yönetemeyen, yönetmesi mümkün olmayan bir düzeneğin yönetiyormuş üzere yapması binlerce cana mal oluyor. Şayet bugün birilerin fiyakası bozulmasın diye söylenmesi gerekenlerin ‘milli birlik ve beraberlik’ nutuklarının altında ezilmesine göz yumarsak; bugün susarsak, bu çarpık sistem yüzünden yüzlerce insanın ebediyen susmasına ortak olmuş olacağız.” (HABER MERKEZİ)