CHP’nin“Milletin Sesi Mitingi”nin Mersin, İstanbul’un akabinde üçüncüsü bugün Balıkesir’de düzenlendi. Mitinge katılan yurttaşlar Balıkesir’in en büyük meydanlarından Kuvayı Ulusala Meydanı’nı doldurdu. Yurttaşlar Türk bayrağı ve CHP bayrağı taşıdı.
“GEÇÇEK GEÇÇEK”
CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu’nun mitinginde sahneye yurttaşlarla birlikte çekilmiş dev fotoğrafı yerleştirildi. Miting öncesi sanatçı Tarkan’ın “Geççek” müziği çalındı. Mitinge Somalı madenciler de baretleri ile katıldı.
CHP önderi Kemal Kılıçdaroğlu’nun konuşmasından evvel 46 yaşındaki üretici pazarı esnafı Esma Ay, 68 yaşındaki çiftçi Ali Duman ve Balıkesir Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden dün mezun olan 24 yaşındaki hekim Arif Onur Poyraz konuştu.
“ZERZAVAT SATARAK KIZIMI ÜNİVERSİTEDE OKUTTUM FAKAT İŞSİZ”
Üretici pazarı esnafı Esma Ay, tüm bayanların kederini anlatmak için kürsüye çıktığını lisana getirerek, şunları söyledi:
“Biz bundan 20 sene evvel hayvanımızın yemini, kendi unumuzu fabrikamıza ekinimizi koyardık. Ben Balya’nın Göloba köyündenim. Unuttum heyecandan. Bizim köyümüz 40 hane. 40 hanede yaşamaktayız. Hepimiz çiftçilik yaparız. Biz iki gün harman alırdık. Ekinimizi çıkarırdık. Ondan sonra hayvanlarımızın yemini, unumuzu. Artanını satardık. Herkes bizim üzereydi. Fakat artık biz mazotumuzu alamaz hale geldik. Ben artık çiftçilik yapıyorum. Bahçe zerzevatı satıyorum. Sabahleyin kalktım mı benim eşim değneği alıyor, motorda ne kadar mazot var diye bakıyor. Sanki bizi mazot nereye kadar götürür. Bakın şöyle dört parmaksa uygun, bugün pazar yerine varacağız, malımız zebil olmayacak diye. Pazar yerine vardığımızda mazotumuzu alıyoruz. Çok şükür diyoruz. Bugünümüzü kurtardık. Lakin bu durumlara düşüren… Çok heyecanlandım kusura bakmayın burası diğer türlü… Zerzavat satarak kızımı üniversite okuttum lakin iş yok. Bütün anne ve babalar benim durumumda. Herkesin çocuğu işsiz. Üniversiteyi bitirdi, çocuklarımızın psikolojisi bozuldu. Annelerin, babaların da o denli. Çok heyecanlandım kusura bakmayın.”
ÇİFTÇİ DUMAN: “İNSANIN KENDİ MALINA İHANET ETTİĞİ GÖRÜLMÜŞ MÜDÜR?”
Pazar esnafı Esma Ay’dan sonra 68 yaşındaki çiftçi Ali Duman sahneye çıkarak şunları söyledi:
“Değerli iştirakçiler, basınımızın güzide temsilcileri ben 6 Eylül ilçesi, Köylüköy Mahallesi’nden doğuştan çiftçi ve hayvancı olan Ali Duman’ım. Cumhuriyetimizin kurucusu Ulu lider Atatürk, demiştir ki ‘Gerçek üretici müstahsil olan köylü, memleketimizin efendisidir’ demiş. Ancak bugün görüyoruz ki köylü, üretici, gerçek müstahsil olan köylü, memleketimizin kölesi yapılmıştır. Nasıl mı? Bakınız, tarlalarımız var. Tapuları bizim, hayvanlarımız var sahibi biziz. İnsanın kendi malına ihanet ettiği görülmüş müdür? Kimse kendi malına ihanet etmez. Bu işletmeleri, en uygun halde işletmek bizim vazifemizdir. Zira, bizim malımızdır.
“YA MALİYETİNE YA DA MALİYETİNİN ALTINDA SATMAK DURUMUNDA BIRAKILMIŞIZ”
Şeker pancarı, mısır su isterse gece tarlada yatarız. Hayvan hastalanırsa ahırda sabahlarız. Ömrü vefa etmez de ölecek olursa, onun canıyla bir arada bizim de canımızın yarısı masraf. Bu kadar kusursuz bir biçimde işlettiğimiz işletmeler, ziyan ettiğimiz görülmektedir. Bu ziyan etme durumu, bizi maliyet hesabı yapmaya zorlamış, bir de maliyet hesabı yaptığımızda ürettiğimiz birçok malı, ya maliyetine ya da maliyetinin altında satmak durumunda bırakılmışız.
“477 BİN LİRA GELİR, 545 BİN LİRA GİDER… BEN ENFLASYONUN ALTINDA EZİLMEMİŞ Mİ OLUYORUM?”
İşte bakınız, bir yılın muhasebesini çıkardım. Bir yılda 60 ton sür üretmişim. Yediyle çarp bugünün parasıyla altı çarpı 430. Hayvan satmışım. Dana kestirmişim. Bir yılda 477 bin lira ciro yapmışım. Ondan sonra da 85 dönüm tarlam var. Tarlaya silaj ekmişim. Efendim, mısır ekmişim. Arpa ekmişim, buğday ekmişim. Yem almışım, bin çuval da yem yedirmişim. Bana toplam maliyeti, 545 bin lira olmuştur. 477 bin lira gelir, 545 bin lira masraf. Artık ben buradan soruyorum. Bu ülkenin idarecilerine… Ben enflasyonun altında ezilmemiş mi oluyorum? Demokrasi, yönetim biçimidir. Nedir demokrasi? Ben demokrasiyi, sağlıklı bir insan bedenine benzetiyorum. Nasıl sağlıklı bir insanın bedeni bedenin kanını, bedenin en ücra köşesine kadar adaletli bir biçimde basınç yapıyorsa, sağlıklı ve tam bir demokrasi de o ülkenin gayri safi ulusal hasılasını yurdun en ücra köşesi, ne kadar adaletli bir halde dağıtır. Dikkat buyurunuz. Eşit dağıtır demiyorum. Adaletli diyorum. Yani, herkes hizmeti nispetinde gayri safi ulusal hasılasından hissesine düşeni alır. Yani, çok çalışanlar, çok kazanır. Az çalışanlar az kazanır.
“ÜRETMESEK SİZİN TÜKETİCİ OLARAK, TÜKETİCİNİN YA DA ENDÜSTRİCİNİN YA DA BÜROKRATLARIN NEYİ VAR BESİN HUSUSU OLARAK?”
Şimdi ben ziraatçi ve hayvancı olarak çok çalışıyorum. Yılın 365 günü çalışıyorum. Bunun aslını inkar ederse davet ediyorum. Gelsin bir yıl konuğum olsun. Benim nasıl çalıştığımı görsün. Cumartesi, pazar yok. Hatta bayram günleri de yok. Bayram günleri de ben 3 saat hayvan bakıyorum. 3 saat de hayvan doyuruyorum. Bütün buna karşın, Gayri Safi Ulusal Hasıla’dan gördüğünüz üzere ziyanla kapatıyorum. Bana para yok. Neden? Zira, bu ülkede demokrasinin durumu, felçli bir hastaya benzemektedir. Nasıl felçli bir hastanın durumu, bedenin kanını bir kısmı alamaz, vazifesini yerine getiremezse; Gayri Safi Ulusal Hasıla’dan bize gelen damar tıkatılmıştır. Bize akması gereken para, öbür tarafa akmaktadır. Biz bugün üretim yapamaz duruma geldik. Lakin buradan ülkenin idarecilerini uyarıyorum. Diyorum ki bu damar, kesinlikle açılmalıdır. Unutulmamalıdır ki bedenin rastgele bir yerindeki rahatsızlık, bedenin tamamını rahatsız edecektir. Ben üretmesem, biz üretmesek sizin tüketici olarak, tüketicinin ya da endüstricinin ya da bürokratların neyi var besin unsuru olarak? Ben buğday üretiyorum 40 çeşit yemek oluyor. Ben süt üretiyorum 40 çeşit yemek oluyor. Bir tek üreten kişi olarak ben istifade etmiyorum.
“SÜTE VERİLECEK BİR BUÇUK KİLO YEM PARASI SORUNU ÇÖZER”
Nasıl olmalı mıdır? Bir ülkede bir iş yapılacaksa yapılabilir olmalıdır. Mesela, bu ülkede tarım yapılacaksa, hayvancılık yapılacaksa yapılması gerekiyorsa yapılabilir olmalıdır. Yapılabilir olması için de ne olmalıdır? Mesela, bir litre süt parasıyla ben, bir buçuk kilo yem almam lazım. Yani, sütü yeme endekslenmesi gerekir. Yeme artırım geldiği gün süte de gelmeli. Biz, yalnızca süt veren ineklere yem verebiliyoruz. Süt vermeyen ineklere yem veremiyoruz. Bundan ötürü da çok büyük kayıplar yaşıyoruz. Artık, hamile inekler var. Düveler var. Bunlar, istikrarlı ve kâfi beslenmeli ki doğumda bunları kâfi beslemezseniz bunlar doğumda buzağı kayıplarına sebep oluyor. İstikrarlı beslenmeyen inek doğumdan sonra damarındaki sütün yüzde 60’ını vermiyor. Doğumdan sonra istikrarlı beslenmeyen hayvan, üç ayda hamile kalması gerekirken 7-8 ay sonra hamile kalıyor. Bu işletme için büyük bir kayıp olduğu üzere bu ülke için de çok büyük kayıp. Ondan sonra Avrupa kapılarında ithalat için hayvan karıştırıyorsunuz. Et için, süt için hayvan ithal etmeye çalışıyorsunuz. Hayvancılığın tek sıkıntısını çözer. Süte verilecek bir buçuk kilo yem parası sorunu çözer. Bu ülkede et, süt problemi asla olmaz.
“MAALESEF ÇOK SIKINTI GÜNLER GEÇİRİYORUZ”
Buradan uyarıyorum. Tarım başlı başına bir iştir. Tarımda da evvel devlet, bu ülkede kaç dekar arazi sürülür, ekilir olduğunu bilmesi lazım. Bir planlama yapılması lazım. Evvel ne kadar toprağımız var. Ondan sonra da bir Ar-Ge çalışması yapılması lazım. Ondan sonra oturulmalı, bu ülkede 85 milyonun insanın ne kadar neye muhtaçlığı var? Ne kadar pirince, mercimeğe, nohuta, fasulyeye gereksinimi var bu da bulunmalı. Ondan sonra bu bölgelere kaliteli ve bol olan bölgelere bu eserlerin ekilmesi teşvik edilmeli. Teşvikler, fiyatları tamamlayıcı olmalı. Bu bölgelerde muhtaçlık fazlası eser hasıl olacak olursa onlara da bugünden pazar aranmalı. Bu türlü bir plansız, programsız efendim hiçbir şeyin planı olmayan bir ülke, olduğu vakit da bu işler buraya geliyor. Bir yıl birisi para yapıyor. Millet oraya dönüyor. Para yapmayan derelere dökülüyor. Maalesef çok güç günler geçiriyoruz.”
ÖNLÜĞÜYLE KONUŞAN GENÇ TABİP: “ONURLU BİR HALDE ÇALIŞMAK İSTİYORUZ”
Balıkesir Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde dün mezuniyet merasimi yapılan 24 yaşındaki Arif Onur Poyraz, hekimlerin sıkıntılarını anlatmak için kürsüye beyaz önlüğüyle çıkarak konuştu. Poyraz, şunları söyledi:
“Merhaba, ben şimdi dün mezun bir doktor olan Arif Onur Poyraz. Yarın misyona başlayacak birçok isim üzere ben de heyecan ve maalesef bir o kadar da endişe hislerini bir ortada hissediyorum. Tıbben felç olmuş sıhhat sistemi içerisinde daha tıp fakültesi sıralarında birçok yıpratıcı ve yorucu geçen sürecin akabinde birçok arkadaşım fiziki ve kelamlı hücuma uğruyor ve devamında tahminen de öldürülüyor. 36 saatlik nöbetler, verilmeyen bedel ve bizi istemeyen bir tertip. Bunun sonucunda başta Almanya olmak üzere birçok yabancı lisan kurslarını hekimler dolduruyor.
“FATURA TEKRAR MİLLETE KESİLECEK”
Her gün uzman ve yeni mezun birçok meslektaşımızın dünyanın dört bir yanına hekimlik yapmak ismine dağıldığını görüyor ve sıraya bizler de giriyoruz. Pekala ya büyük binaların ve beton yığınlarının hasta bakamadığını anladığınızda çok geç olmayacak mı? Bunun hesabını kim verecek. Çocuğunu ameliyat ettirebilmek için meskenini otomobilini satan annelerin ya da tabip bulamadığı için sevdiğini kaybeden evlatların siz olduğunu düşünün. Sorumlusu kim olacak, hesabını kim verecek? Fatura tekrar millete kesilecek.
Bugün hocalarım, içinizdeki arkadaşlarım ve ben hakikat sıhhat siyasetlerinin uygulandığı bir Türkiye istiyoruz. Zira bizler ülkemize yararlı olmak ve milletimizin sıhhati için onurlu bir biçimde çalışmak istiyoruz. Ulu liderimiz Mustafa Kemal Atatürk’ün, ‘Beni Türk tabiplerine emanet ediniz’ diyerek seslendiği bizler ölmek değil yaşatmak, yeterliliğin ve bilimin ışığında Türkiye’yi aydınlatmak istiyoruz.”